Rozdział 3

Rozdział dedykuję Blackrose Satomi. Dziękuję za wszystkie komentarze nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy <3

~~~~~~~

Od kilku tygodni Tsunade była kłębkiem nerwów. Ciągle otrzymywała papiery o różnych zabójstwach i kradzieżach. Nie miała czasu nawet żeby porządnie się napić sake co potęgowało wściekłość blondynki. Wszystko to było winą Akatsuki jak i od niedawna istniejącej grupy, Hebi, ale też jakiś pojedynczych złodziejach i zabójcach, którzy dawali o sobie znać. Suna, jako sojusznik była w stałym kontakcie z Konoszą. Najczęściej wyżywała się na przypadkowych osobach, ale najbardziej lubiła gnębić Naruto. W budynku czcigodnej znajdowała się drużyna Yamato, który był tymczasowym liderem podczas choroby Kakaskiego. Wraz z natłokiem pracy hokage przybyło wiele misji do wypełnienia. Za biurkiem siedziała Tsubade, a przynajmniej czymś co było kiedyś biurkiem. Teraz nawet nie było widać ani kawałka drewnianego przedmiotu. Wszędzie na ów meblu, obok, a nawet pod leżały najróżniejsze kartki. Co chwilę łykała odrobinę sake z płaskiego naczynia, z którego ciągle ubywało. Po chwili wzięła głęboki oddech i spojrzała na całą czwórkę.
-Wezwałam was tutaj, aby wysłać waszą czwórkę na misję rangi A, a być może nawet S. Ciężko określić. - obróciła się na krześle obrotowym w stronę okna i dokończyła -Nie chciałam was na nią wysyłać, ale ta misja nie może czekać. Chciałabym wysłać kogoś innego, ale wszyscy są na misjach. - obróciła się w stronę zdziwionej drużyny. Założyła nogę na nogę i czekała na odpowiedź. Nagle Naruto uniósł rękę z zaciśniętą pięścią i uśmiechnął się od ucha do ucha.
-To świetnie! - Sakurę aż świerzbiło aby mu przyłożyć -To będzie moja pierwsza misja o tak wysokiej randze! - krzyczał ze szczęścia. Aż podskoczył i gdyby nie uwaga blondynki na jego karygodne zachowanie zapewne darłby się i skakał jeszcze długo.
-Ale dlaczego trudno stwierdzić rangę tej misji? - zapytała zdziwiona zielonooka. Uśmiech i zapał blondyna niemalże wyparował całkowicie w jednej sekundzie, gdy zobaczył poważną minę czcigodnej.
-Oczywiste jest, że wielu rabusiów i zabójców będzie chciało wykraść ten zwój... - w tym momencie wyciągnęła z szuflady małe zawiniątko -...ale nie wiadomo czy Akatsuki nie zaatakuje albo Hebi. - po zakończeniu dialogu Tsunade nastała cisza w pokoju. "Czyli jest możliwość, że spotkamy Sasuke..." - pomyślała różowowłosa. Przygryzła wargę jak to miała w zwyczaju i zmróżyła oczy.
-Kiedy mamy wyruszyć i do jakiej wioski mamy ten zwój dostarczyć? - zapytał lider drużyny siedem. Blondynka wzięła kolejny głęboki oddech i zaczęła masować swoje czoło z przymkniętymi oczami. Widać było, że nie podobała jej się ta cała sytuacja.
-Do wioski piasku, wiadomość musi dotrzeć do Suny w ciągu tygodnia, ale tym szybciej tym lepiej. Dobrze byłoby gdybyście wyruszyli dzisiaj wieczorem. - po skończeniu wypowiedzi spojrzała na obecnych w pokoju. Znów wzięła naczynie z trunkiem, ale tym razem wypiła całą resztę jednym łykiem.
-A więc dobrze hokage-sama wyruszymy jeszcze dziś. - skłonił się na znak szacunku i zwrócił się do swoich podopiecznych -Wyruszamy wieczorem, do zobaczenia pod bramą o godzinie dwudziestej! - trójka młodszych także skłoniło się przed czcigodną i szykowali się do wyjścia.
-A i jeszcze coś! - wszyscy zatrzymali się i spojrzeli na Tsunade. -Zwój może otworzyć tylko kazekage i ja, jeżeli ktoś inny spróbuje, zwój spłonie. Oczywiste jest, że dla doświadczonych złodziei to żaden problem, więc w ostateczności zniszczcie zwój. - cala czwórka skinęła głowami i wyszli.
-Do zobaczenia o dwudziestej - pożegnał się Sai i zniknął za zakrętem. Zaraz po nim pożegnał się Yamato i zniknął w kłębach dymu. Sai to nowy członek drużyny siedem. Pracował dla ANBU, a tymczasowo pracuje jako członek ich drużyny. Bardzo często kłóci się z Sakurą, ponieważ kpi z niej i jej wyglądu. Na korytarzu został blondyn i zielonooka. Spojrzał na dziewczynę z uśmiechem na twarzy.
-Może przed misją pójdziemy coś zjeść? - Sakura spojrzała na zegarek założony na jej lewą rękę. Małe wskazówki pokazywały godzinę szesnastą trzydzieści pięć. Szkrzywiła się, miała jeszcze coś do załatwienia.
-Wybacz, muszę coś zrobić, następnym razem. - spojrzała przepraszająco na blondyna.
Nie wyglądał na smutnego, wręcz przeciwnie. Uniósł dłoń skierowaną ku Sakurze, wystawił kciuk do góry i zaśmiał się.
-Będę to traktować jako obietnicę! - krzyknął uradowany i zaraz go nie było. Chwilę później zielonooka kroczyła w stronę szpitala. Podczas treningu u piątej kilka razy była w Sunie. Oczywiście w celach naukowych. Poznała tam jednego z medyków, który bardzo interesował się roślinami. Obiecała mu kilka roślin w zamian za kilka roślin z Suny. W Konoszy szklarnie znajdowały się w szpitalu. Gdy znalazła się już przy drzwiach one automatyczne się otwarły przed nią. Znalazła się w recepcji i podeszła do biurka, za którym siedziała znienawidzona przez Sakurę osoba.
-Dzień dobry. Gdzie znajdę doktor Eiko? - zapytała patrząc z obrzydzeniem na kobietę zza biurka. Bluzka z dużym dekoltem, krótka spódnica i zabójcze szpilki. Do tego mocny makijaż i pomalowane paznokcie, kogo oni zatrudniają? Poprawiła okulary i spojrzała na Sakurę. W jej fioletowych oczach było widać nienawiść, którą darzyła różowowłosą. Zresztą, ze wzajemnością.
-Eiko nie przyjmuje. - powiedziała sucho.Lecz zielonooka nie dawała za wygraną.
-Nie przychodzę tu jako pacjent. - powiedziała nadal spokojnie chociaż gotowała się w środku.
-Doktor Eiko jest zajęta, której części zdania nie zrozumiałaś? - zapytała patrząc w ekran komputera. Dziewczyna nie wytrzymała i trzasnęła w blat biurka.
-Może grzeczniej, co?! - krzyknęła ostatkiem sił starając się nie zniszczyć recepcji. Wszyscy obecni spojrzeli na kłócące się kobiety. Wszyscy znali Sakurę, a niektórzy byli świadkami ich ostatnich kłótni. Patrzyły sobie zaciekle w oczy, gdy nagle na recepcję weszła młoda kobieta o brązowych włosach i ciemno zielonymi oczami. Miała na sobie biały fartuch, a na prawej piersi plakietkę z napisem "Dr. Eiko".
-Sakura, kopę lat! - krzyknęła z ciepłym uśmiechem na ustach. Napięcie w jednej chwili wyparowało. Blondynka skrzywiła się, znów przegrała z Sakurą.
-Mam do ciebie prośbę. - podeszła do nieco starszej kobiety. Miała ona bowiem 24 lata, a wyglądała na 18. Powoli szły jednym z wielu korytarzy.
-Więc, o co chodzi? - zapytała starsza z nich.
-Dzisiaj wyruszamy do Suny. Pamiętasz jak ci opowiadałam o tym medyku, Hayato? - brązowowłosa kiwnęła potwierdzająco głową -Obiecałam mu kilka roślin... - na koniec lekko uśmiechnęła się do kobiety.
-A co ty będziesz z tego mieć, co? - zapytała podejrzliwie.
-Obiecał kilka roślin od siebie. - ciemno zielone oczy zabłysły, a na ustach pojawił się chytry uśmiech. Nagle pociągnęła zielonooką za rękę i przyspieszyła.
-Dam ci wszystkie rośliny jakie będę mogła, a ty w zamian dasz mi kwiat piasku! - krzyknęła uradowana. Różowowłosa zgodziła się na taki układ. Weszły do ogromnego pomieszczenia, w którym aktualnie nikogo nie było.
-A więc, co potrzebujesz? - zapytała nadal podekscytowana kobieta.
-Potrzebuję Złocisty Kwiat, liść Krwawca i korzeń Śmiertnika. - wymieniała z zamkniętymi oczami. Nie zorientowała się nawet kiedy kobieta położyła przed nią siatkę z roślinami. Zaskoczona dziewczyna zachichotała.
-Bardzo zależy ci na tym kwiatku. - po tym Eiko zaprosiła ją na herbatę.

Trochę później

Gdy zielonooka weszła do domu uprzednio ściągając buty, położyła siatkę na blacie w kuchni i spojrzała na zegar. Była już osiemnasta pięćdziesiąt osiem. Wzięła szybki prysznic i przebrała się w swój "słóżbowy" strój. Spakowała do kabury broń, wzięła zwój, w którym pieczętowała ważne rzeczy i zeszła na dół. Położyła zwój na stole, rozwinęła go i zapieczętowała rośliny. Sposób ten był bardzo praktyczny. Wyszła i po chwili była już przy bramie. Zdziwiła się, gdy okazało się, że nie ma jeszcze Yamato. Nie zdąrzyła nic powiedzieć, gdy za nią pojawił się lider.
-Skoro wszyscy są, możemy ruszać. - wszyscy skinęli głowami i wyruszyli. Yamato jako pierwszy, Naruto i Sai zaraz za nim, a Sakura na końcu. Podróż minęła spokojnie. Prócz kilku ninj z Konohy i jakiegoś alchemika ze swoim straganem nikogo nie spotkali. Sprzedawał on jakieś mikstury siły po energetyczne, ale nie wyglądały na dobre do sporzytku, a ich zapach, a raczej smród potwierdzał to stwierdzenie. Chociaż Naruto chciał kupić jedną z ów fiolek, reszta grupy odciągnęła go od tego pomysłu. Gdy dotarli do Suny było już ciemno. Zatrzymali ich strażnicy, ale po krótkich wyjaśnieniach Yamato zostali wpuszczeni do wioski.
-I to ma być misja rangi S?! To nawet nie zasługuje na rangę A! - krzyczał zawiedziony blondyn. Wszyscy ludzie w pobliżu patrzyli na niego jak na wariata.
-Ludzie się patrzą Naruto! Ucisz się. - powiedział lider. Po tych słowach z ust blondyna prócz jęknięcia niezadowolenia nie wyszło żadne słowo. Po chwili znaleźli się pod drzwiami kage. Po pukaniu Yamato i usłyszeniu "wejść" znaleźli się w biurze Gaary. Cała czwórka skłoniła się witając głowę Suny.
-Witaj czcigodny. Przybywamy z misją przekazania zwoju od hokage wioski liścia. - powiedział najstarszy w pokoju i położył ów zwój na biurku kazekage.
-Chciałbym was poprosić abyście zostali na noc w wiosce piasku i przekazali jutro zwój waszemu hokage. - powiedział jak zawsze obojętny Gaara -Oczywiście zapłacę za wykonanie misji. - dodał szybko. Oczywiście zgodzili się i po dogadaniu gdzie mają spać, wyszli.
-Jestem mega zmęczony, nie wiem jak wy, ale ja idę spać! - powiedział Naruto ziewając przy okazji.
-Muszę coś jeszcze załatwić, do zobaczenia! - machając im na pożegnanie zniknęła za rogiem. Chciała mieć to od razu z głowy, więc pobiegła w stronę szpitala Suny. Tak samo jak w Konoszy tak w Sunie szklarnia była w szpitalu. Tyle, że była mniejsza. Weszła na hol i odpuszczając sobie pogawędki z recepcjonistką ruszyła w stronę szklarni. Moment później stała przed wielkimi, podwójnymi drzwiami. Były szklane, więc było widać wnętrze z korytarza. Nad wejściem znajdowała się tabliczka z napisem "Szklarnia", a na drzwiach po lewej stronie "NIE WCHODZIĆ". Nie przejmując się napisem, pchnęła drzwi i weszła do środka.
-A co ty tu robisz?! Chyba widać ten wielki napis na drzwiach "NIE WCHODZIĆ" - krzyknęła jakaś kobieta w fartuchu. Miała czarne włosy i niebieskie oczy.
-Gdzie Hayato? - zapytała nie przejmując się poprzednią wypowiedzią nieznajomej.
-Dla ciebie DOKTOR Hayato! - krzyknęła naciskając na słowo "doktor". -Proszę stąd wyjść! - jej twarz zrobiła się czerwona ze złości i wymachując jakąś rośliną przed twarzą Sakury wskazała wyjście. Zielonooka spojrzała na plakietkę na prawej piersi niebieskookiej.
-Doktor Akemi? A więc Akemi ja...
-Kiedy zeszłyśmy na "ty"?! - znów wybuchła.
-Nerwowa jesteś, a złość piękności szkodzi. Powiesz mi w końcu czy jest tu Hayato? - zapytała na spokojnie, a niebieskooka już chciała coś odpowiedzieć, gdy do pokoju wszedł mężczyzna około dwudziestki. Miał kasztanowe włosy i zielone oczy.
-Sakura? - zapytał i podszedł do dziewczyny, a gdy był już blisko uwięził ją w ramionach. Czarnowłosej szczęka opadła.
-Mam te rośliny, w zamian chcę Kwiat Pustyni i liście Krwawca. - powiedziała, gdy tylko ją puścił. Położyła na blacie zwój i rozwijając go przegryzła sobie kciuk.
-Słyszałaś Akemi? No już przynieś te rośliny! - pogonił ją i podszedł do dziewczyny. Po tej wymianie poszła do hotelu, w którym mają przenocować. Pokój, który był wynajęty dla niej nie był jakiś ogromny. Ściany w kolorze piasku, komoda, łóżko, okno, stolik i dwa krzesła. Były też drzwi do łazienki. Postanowiła, że wykąpie się rano. Rozebrała się do bielizny i wgramoliła się na łóżko, ale upragniony sen nie nadchodził. Nagle za oknem dało się usłyszeć piorun. Zerwała się do siadu patrząc w okno. "Nawet w Sunie musi kiedyś padać.." -pomyślała i znów położyła się z małym hukiem na łóżko. Chwyciła poduszkę i przytuliła się do niej. Lecz sen nadal nie nadchodził więc leżała z otwartymi oczami patrząc w okno. W pewnym momencie przemknęła jakaś czarna smuga za oknem. Rozszerzyła oczy i wstała. Wyciągnęła kunai z kabury, która leżała na komodzie. Podeszła powoli do okna z wyczulonymi zmysłami. Otworzyła je i ta sama smuga przemknęła jej przed twarzą. Wystraszona rzuciła ostrzem, gdy po chwili zorientowała się, iż czarna smuga to tak naprawdę kruk. "Kruk w Sunie?! Nie ważne..." - pomyślała i zamknęła okno odwracając się do niego plecami i zjeżdżając plecami po ścianie. Serce nadal waliło jakby chciało wyskoczyć z piersi. "Tej nocy raczej nie zasnę.." - pomyślała oplatając kolana rękami i chowając głowę w kolana. Po jej twarzy spłynęła jedna, mała łza.

~~~~~~~

Z góry przepraszam za błędy.
Nareszcie! Chyba z półtorej godziny przepisywałam to xD Nie ważne, dziękuję za uwagę i zapraszam do komentowania :3 Sama nienawidzę jak ktoś dodaje nieistniejące postacie do opowiadań, ale te dodane przeze mnie nie będą istotne xD Najwięcej kłopotów sprawiło mi wymyślanie nazw :p To ja spadam zrobić sobie kanapkę xD
Baju :**